12.05.15
Ένα κείμενο που μας αρέσει και εκφράζει. Αφορά τη σχέση με τον εαυτό μας, την ακεραιότητά μας, το νόημα που για τον καθένα από εμάς έχει η ζωή του.
Το βρήκαμε στο βιβλίο ‘Πνευματική Νοημοσύνη – Η υπέρτατη νοημοσύνη’ (από τους συγγραφείς Dahah Zohar & Ian Marshall – Εκδόσεις Έσοπτρον).
Αν σας εμπνεύει, προτείνω να το διαβάζετε συχνά και να αναρωτιέστε αν είστε στο ‘δρόμο’ σας. Απολαύστε το!
Τολμάς να ονειρευτείς την εκπλήρωση των επιθυμιών σου;
Δεν με ενδιαφέρει πως βγάζεις το ψωμί σου.
Θέλω να ξέρω τι λαχταράς, και αν τολμάς να ονειρευτείς την εκπλήρωση των επιθυμιών σου.
Δεν με ενδιαφέρει πόσων χρόνων είσαι.
Θέλω να ξέρω αν θα ρισκάρεις να γυρέψεις σαν τρελλός την αγάπη, τα όνειρα, την περιπέτεια της ζωής.
Δεν με ενδιαφέρει ποιοί πλανήτες σχηματίζουν τετράγωνο με τη Σελήνη σου.
Θέλω να ξέρω αν άγγιξες το κέντρο της θλίψης σου, αν η προδοσία της ζωής σε έκανε πιο ανοιχτό ή πιο συνεσταλμένο και κλειστό
επειδή φοβήθηκες να πονέσεις κι άλλο!
Θέλω να ξέρω αν αντέχεις να κοιτάξεις τον πόνο, τον δικό μου ή τον δικό σου, χωρίς να προσπαθήσεις να τον αποφύγεις, να τον απαλύνεις ή να τον γιατρέψεις.
Θέλω να ξέρω αν αντέχεις τη χαρά, τη δικιά μου ή τη δικιά σου, αν μπορείς να χορέψεις ξέφρενα και να αφήσεις την έκσταση να σε πλημμυρίσει ως τα άκρα των δαχτύλων χωρίς να μας νουθετείς να είμαστε προσεκτικοί, ρεαλιστές, χωρίς να σκέφτεσαι τους ανθρώπινους περιορισμούς.
Δεν με ενδιαφέρει αν η ιστορία που μου λες είναι αληθινή.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να απογοητεύσεις τους άλλους για να μην προδώσεις τον εαυτό σου, αν αντέχεις την κατηγορία της προδοσίας χωρίς να προδώσεις την ψυχή σου.
Θέλω να ξέρω αν είσαι πιστός και άξιος εμπιστοσύνης.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να δεις την ομορφιά ακόμα και όταν τα πράγματα δεν είναι ευχάριστα, και αν μπορείς να ζήσεις μέσα από την υπόσταση του Θεού.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ζήσεις με την αποτυχία, τη δικιά σου και τη δικιά μου, και παρ’όλα αυτά να σταθείς στην όχθη μιας λίμνης και να φωνάξεις στο ασημένιο φεγγάρι, ‘Ναι!’
Δεν με ενδιαφέρει που μένεις ούτε πόσα λεφτά έχεις.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να ξυπνήσεις μετά από μια νύχτα θλίψης και απόγνωσης, εξουθενωμένος ως το κόκκαλο, και να φροντίσεις τα παιδιά.
Δεν με ενδιαφέρει ποιός είσαι, ούτε πως βρέθηκες εδώ.
Θέλω να ξέρω αν θα σταθείς μαζί μου στο κέντρο της φωτιάς, χωρίς να δειλιάσεις.
Δεν με ενδιαφέρει που, με ποιόν, έχεις μάθει όσα ξέρεις μέχρι τώρα.
Θέλω να ξέρω τι σε κρατάει ακέραιο όταν όλα τα άλλα γκρεμίζονται.
Θέλω να ξέρω αν μπορείς να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου, και να πράγματι αγαπάς την παρέα σου τις άδειες στιγμές.
‘Η Πρόσκληση’
εμπνευσμένη από τον Ονειρευτή του όρους Οράια, Σοφό Ινδιάνο της Αμερικής (Μάιος 1994)